festival
Το Φεστιβάλ Ανάποδα ευχαριστεί όλους τους Φίλους του για την δίχως όρους συμπαράστασή τους
Anapoda Festival thanks all Friends for their unconditional support
5ο Φεστιβάλ Παραστατικών Τεχνών Ανάποδα
Θεματολογία
Τα αινίγματα με τα οποία καταπιάνεται το Θέατρο Ανάποδα παραμένουν τα ίδια. Ο πόλεμος συνεχίζεται και γίνεται live τέχνη, έκθεση με φρέσκα συντρίμμια που πέρασαν εύκολα τα checkpoint για να εκτεθούν και να εγκλωβιστούν σε μάτια ταϊσμένα με μπόλικο αίμα που δεν κλαίνε πια, μόνο χαιρετίζουν στην νεκρή υποταγή τον νεοφερμένο που πέρασε και θέλει να συνεχίσει προς το απατηλό όνειρο. Πόση βία ακόμη αντέχουμε, πόσες διακρίσεις, πόσο έλεγχο; Η ιεροτελεστία του περάσματος είναι το θέμα του 5ου Φεστιβάλ Ανάποδα και η επί τόπου συνεργασία καλλιτεχνών είναι το ζητούμενο, οπότε η ιεροτελεστία του περάσματος χαρακτηρίζει περισσότερο την ίδια την διαδικασία γέννησης του έργου ενώπιον του κοινού.
5th Festival of Performing & Visual Arts Anapoda
Concept
The question of Anapoda Theater remains the same. The war continues and becomes live art, a show of fresh ruins that have easily passed the checkpoint to be exposed and trapped in eyes fed with plenty of blood that no longer cry, only salute to the dead submission the newcomer who has passed and wants to continue towards the deceptive dream. How much violence do we still endure, how many discrimination, how much control? The ritual of the passage is the theme of the 5th Anapoda Festival and the artists’ cooperation is the request, so the ritual of the passage characterizes the very process of birth of the work itself to the public.
4ο Φεστιβάλ Παραστατικών Τεχνών Ανάποδα
Θεματολογία
Ο έλεγχος, οι ταυτότητες, τα σύνορα, οι εγκλεισμοί και όλες τους οι μεταμορφώσεις είτε ως λέξεις ενός λεξιλογίου που πλέον μοιάζει ανεπαρκές είτε ως αναλώσιμες εικόνες, επιβεβαιώνουν την ανεστραμμένη πραγματικότητα στην οποία ζούμε σε κάθε εικόνα και σε κάθε είδηση. Σαν το τώρα να μην είναι τώρα αλλά λίγο αργότερα η λίγο πριν ή καθόλου. Η αντιστροφή αυτής της ανεστραμμένης πραγματικότητας είναι το θέμα του 4ου Φεστιβάλ. Ένα τώρα που σαν πορώδες σύμπλεγμα θα μπορούσε να αφηγηθεί με λεπτομέρειες το παρόν. Ένα καλειδοσκόπιο διαφορετικών οπτικών και ορισμών πραγματικοτήτων ή ουτοπιών, ένα τώρα σε όλες τις γλώσσες και τις γραφές, σε χρόνους και σε τόπους όπου ο έρωτας και η επανάσταση χορεύουν σφιχταγκαλιασμένα στο Χάος.
4th Festival of Performing & Visual Arts Anapoda
Concept
Control, identities, borders, enclosures and all their transformations either as words of a vocabulary which now seems inadequate or as disposable images, confirm the inverted reality in which we live in every image and in every headline. It is as if now is not now but a little later or just before or not at all. The reverse of this inverted reality is the theme of the 4th Festival. A ‘now’ as a porous complex could narrate in detail herein. A kaleidoscope of different views and definitions of reality or utopias, a herein in all languages and writings, at times and places where love and revolution are dancing tightly hugged in Chaos.
3ο Φεστιβάλ Παραστατικών Τεχνών Ανάποδα
Θεματολογία
Μεταμόρφωση ορίζεται η βαθιά ουσιαστική αλλαγή σε κάτι άλλο, αλλαγή της μορφής του σχήματος και της δομής, διαδικασία που αφορά τον άνθρωπο αλλά και την κοινωνία, τα οικοσυστήματα, τα έμβια όντα χωριστά. Ο Πλάτωνας είχε έμμονη ιδέα με την αλλαγή για το λόγο ότι δεν μπορούσε να την εξηγήσει. Για αυτόν η αλλαγή άνηκε στον ψευδαισθητικό κόσμο των αισθήσεων που γινόταν αντιληπτή σαν μια καθαρή αντιγραφή του πραγματικού, και επομένως λογικού, αμετάβλητου και αιώνιου κόσμου στον οποίο ανήκουν οι ψυχές μας. Η αλλαγή είναι ένα φαινόμενο πάνω στο οποίο βασίζεται όλη η ζωή. Γέννηση, ανάπτυξη και θάνατος εμπεριέχουν την αλλαγή, ακόμη και την ριζική αλλαγή από την μη ύπαρξη στην ύπαρξη και από την ύπαρξη στην μη ύπαρξη. Η θεματολογία του Κάφκα συμπυκνώνεται στην παράλογη μεταμόρφωση η οποία με τη σειρά της φωτογραφίζει το παράλογο της ζωής, την αποσύνδεση του πνεύματος από το σώμα, την έλλειψη αυτοσυνείδησης, την αποξένωση από το κοινωνικό περιβάλλον, το άγχος του ανθρώπου μπροστά σε μια νέα ακατανόητη εποχή.
Το στιγμιαίο σαν ανεξήγητη πηγή της αλλαγής
Στον Παρμενίδη ο Πλάτωνας τοποθετεί την αλλαγή επικαλούμενος αυτό που αποκαλεί «πολύ περίεργο πράγμα», «αλλόκοτο πλάσμα», «άτοπο», το στιγμιαίο. Μια μετάβαση από μια κατάσταση σε μία άλλη μπορεί μόνο να συμβεί στιγμιαία, σε μια στιγμή έξω όχι μόνο από τον χώρο, αλλά και τον χρόνο, μια στιγμή η οποία δεν είναι μέρος του κόσμου των αισθήσεων ούτε του ιδανικού κόσμου της λογικής. Το στιγμιαίο (που σύμφωνα με τον Πλάτωνα είναι η πηγή της αλλαγής) είναι πέρα και από τα δύο. Σαν ένα άτοπο είναι μία άβυσσος που της λείπει η μορφή και καθώς δεν ανήκει σε κάποιον χρόνο, το στιγμιαίο δεν έχει ούτε ένα πριν ούτε ένα μετά. Δεν είναι αυτό που αποκαλούμε τώρα ή παρόν. Κατά κάποιο τρόπο το στιγμιαίο δεν υπάρχει, απλά συμβαίνει. Ή μάλλον η αλλαγή συμβαίνει σαν ένα ανεξήγητο γεγονός.
Το παράδοξο της Μεταμόρφωσης
Η μεταμόρφωση ανέρχεται σε ένα παράδοξο αφού προϋποθέτει και την αλλαγή και τη συνέχεια. Η αλλαγή προϋποθέτει το αντίθετό της, την μη αλλαγή ή την ομοιότητα. Ο Norbert Elias στο έργο του «Η Θεωρία του Συμβόλου» αναφέρει: «τα θηλαστικά που αναπροσαρμόζονται στη ζωή μέσα στη θάλασσα, δεν μεταμορφώνονται σε ψάρια που αναπνέουν μέσα στο νερό. Παραμένουν θηλαστικά που αναπνέουν στον αέρα. Κράτη, από την άλλη πλευρά, και άλλοι εκπρόσωποι ενός σχετικά όψιμου σταδίου κοινωνικής ανάπτυξης, που, για τον έναν ή τον άλλον λόγο, παρακμάζουν, μπορούν να μεταμορφωθούν σε κοινωνικές οντότητες ενός πρωιμότερου σταδίου ανάπτυξης. Η πορεία τους προς την αποσύνθεση δεν τις επαναφέρει απαραίτητα στην ίδια ακριβώς κατάσταση από την οποία προέκυψαν. Ένα υπό διάλυση κράτος είναι απίθανο να επιστρέψει σε κατάσταση φυλετικής οργάνωσης. Ένα υπό διάλυση κράτος μπορεί να διατηρήσει ορισμένα χαρακτηριστικά της κρατικής του υπόστασης». Το παράδοξο της αλλαγής βασίζεται σε μία αρχή μιας συγκεκριμένης σχέσης μεταξύ ανθρώπινης λογικής και πραγματικότητας.
3rd Festival of Performing & Visual Arts Anapoda
concept
Metamorphosis means the deep fundamental change to something else, a change of the form, shape and structure, a process concerning man as well as society, ecosystems, living beings separately. Plato was obsessed with change for the reason that he could not explain it. For him change belonged to the illusory world of senses and it was seen as a clean copy of the real, and therefore reasonable, unchanging and eternal world where our souls belong. Change is a phenomenon on which all life is based. Birth, growth and death involve change, even radical change from non-being to being and from being to non-being. The content of Kafka’s work is concentrated in the absurd metamorphosis which in turn poses the absurdity of life, the detachment of spirit from the body, the lack of self-consciousness, the alienation from the social environment, the anxiety of man in front of a new incomprehensible era.
The instant as the inexplicable source of change
In Parmenides, Plato situates change by invoking what he calls a «very strange thing», a «queer creature», a «non-place», namely, the instant. A transition from one state to another can only occur instantly at a moment outside not only space but also time, i.e. a moment which is not a part of the world of the senses, nor of the ideal world of reason. The instant which, according to Plato, is the source of change, is beyond both. As a non-place it is an abyss, lacking a form, and as not belonging to any time, the instant has neither a before nor an after. It is not what we call ‘now’, or the present. In a way the instant does not exist, it just happens. Or rather: change happens, as an inexplicable event.
The paradox of Metamorphosis
Metamorphosis amounts to a paradox since it requires both change and continuity. Change presupposes its own opposite, no change or sameness. Norbert Elias in his work «The Symbol Theory» states: «mammals that are adapted to life in the sea, are not transformed into fish that breathe in water. They remain mammals that breathing air. States, on the other hand, and other representatives of a relatively late stage of social development, which, for one reason or another, decline, can be transformed into social entities of an earlier stage of development. The way towards their decomposition does not necessarily bring them back to the same situation that they generated. A falling state is unlikely to return in a situation of race organization. A falling state may retain some characteristics of its existence.» The paradox of change is based on a conviction of a certain relationship between human reason and reality.
2ο Φεστιβάλ Παραστατικών Τεχνών Ανάποδα
‘‘Είναι η καλλίτερη περίφραξη του κόσμου. Ελαφριά σαν τον αέρα. Πιο δυνατή από το ουίσκι. Λιγότερο ακριβή από τη σκόνη. Όλη από ατσάλι και μήκους πολλών χιλιομέτρων. Δε γεννήθηκε το ζωντανό που μπορεί να την περάσει. Κύριοι, δεχθείτε την πρόσκληση και φέρτε τα γελάδια σας.’’ Τέξας 1876
Συρματόπλεγμα – επιτήρηση
Καμία περίφραξη ή τοίχος δεν είναι επαρκή από μόνα τους. Κάθε υλικός διαχωρισμός απαιτεί επιτήρηση. Το ζεύγος συρματόπλεγμα – επιτήρηση είναι τέλεια συμβατό με έναν πανοπτικό έλεγχο. Όμως δεν αφορά τη γενική συμπεριφορά των επιτηρουμένων αλλά απλώς τη σχέση τους με την οριοθέτηση που τους δεσμεύει. Επιτυγχάνεται μια αποτροπή πανοπτικού τύπου καθώς εκείνος που επιχειρεί να παραβιάσει το φράγμα δεν είναι σίγουρος ότι παρακολουθείται. Εσωτερικεύει έτσι αναγκαστικά αυτή την επιτήρηση από μόνος του. Συρματόπλεγμα και επιτήρηση συγκροτούν ένα μοναδικό μηχανισμό χωρικής εφαρμογής της εξουσίας. Εάν το βλέμμα ξαγρυπνά πάνω στο συρματόπλεγμα , αυτό προστατεύει το διερευνητικό μάτι. Η επιτήρηση χρησιμοποιεί το χρονικό διάστημα που τις παρέχει το περίφραγμα για να οργανώσει την κατάλληλη απάντηση, ενώ το περίφραγμα στηρίζεται στην ταχύτητα αντίδρασης της επιτήρησης. Ο μηχανισμός συρματόπλεγμα – επιτήρηση είναι περισσότερο χρονικός παρά χωρικός. Από την υλική υπόσταση της περίφραξης περνώντας στην οπτική υπόσταση της επιτήρησης ο έλεγχος του χώρου γίνεται διακριτικός και διαδραστικός.
Συρματόπλεγμα ανισότητας – Εμείς και οι Άλλοι
2nd Festival of Performing & Visual Arts Anapoda
» It’s the best enclosure in the world. Light as the air. Stronger than whiskey. Cheaper than dust. All made of steel and many kilometers long. Gentlemen, accept the invitation and bring your own cattle. » Texas 1876
Barbed wire – surveillance
No fences or walls are sufficient on their own. Any physical separation requires surveillance. The barbed wire – surveillance pair is perfectly compatible with a panoptic control. However, it is not about the general behavior of the supervised but merely their relationship to the boundaries that bind them. A pan-type deterrent is achieved as the one attempting to breach the dam is not sure that is being monitored. They necessarily internalize this surveillance on their own. Barbed wire and surveillance constitute a unique spatial application of power. If the eye is on the wire mesh, it protects the exploratory eye. Surveillance uses the amount of time provided by the fence to organize the appropriate response, while the fence relies on the response speed of the surveillance. The wire-monitoring mechanism is more time-consuming than spatial. From the material aspect of the fence to the visual aspect of surveillance, the control of space becomes discreet and interactive.
Barbed wire inequality – We and the Others
1o Φεστιβάλ Παραστατικών Τεχνών Ανάποδα
Το θέατρο ανάποδα επιστρέφει στη Ρόδο, δημιουργώντας ένα σημείο συνάντησης καλλιτεχνών τόσο από την Ελλάδα όσο και από το εξωτερικό, φέρνοντας τους θεατές σε επαφή με διαφορετικές μορφές της σύγχρονης τέχνης, με σεμινάρια και παράλληλες δράσεις, που διοργανώνονται κατά τη διάρκειά του φεστιβάλ. Τα έργα που παρουσιάζονται στο 1o φεστιβάλ του θεάτρου Ανάποδα 2013 φωτογραφίζουν τον αέναο κύκλο της ζωής, με όλες του τις μεταμορφώσεις, τη σύνδεση με τα βαθύτερα στοιχεία της παράδοσης, αλλά και το χιούμορ, που διαπληκτίζεται με την πραγματικότητα,. Οι καλλιτέχνες πλάθουν έργα που ξυπνούν τη φαντασία ακινητοποιώντας το χρόνο. Οι θεατές μπορούν να σταθούν, να δουν τι συμβαίνει και να σκεφτούν τη σημασία αυτών των επεισοδίων για τους ίδιους και για τους δημιουργούς. Συγκροτώντας ένα σώμα από έργα, που παρουσιάζονται στη διάρκεια έξι ημερών, το φεστιβάλ θέατρο Ανάποδα δημιουργεί τις συνθήκες για την ανάπτυξη ενός διαλόγου μεταξύ δημιουργών με διαφορετικές καλλιτεχνικές και πολιτισμικές αποσκευές.
1st Festival of Performing & Visual Arts Anapoda
‘Theatro Anapoda’ comes back to Rhodes and sets an artist’s meeting place, bringing local people and visitors close to different forms of art with seminars and shows that take place during the Festival. The work that is being presented pictures the eternal circle of life with all its transformations, the link to important cultural elements as well as humor that argues reality. Artists develop works which arouse imagination by freezing time. Viewers can stay and see what is going on and think about the meaning of every action-performance for themselves and the artists. By constituting a body of works which are being presented during the six days of the Festival, ‘Theatro Anapoda’ creates the condition for the development of a dialogue between artists with different artistic and cultural backgrounds.
theatro anapoda 